Op bezoek in Menton, brand bij Roquebrune-Cap-Martin

Woensdag 26 April 2023

We zijn een dagje in Menton geweest. Dat hebben we geweten. In een kleine twee uur erheen en we hebben ruim vier uur over terugreis gedaan. Oorzaak brand langs de treinrails vlakvoor het treinstation van Roquebrune-Cap-Martin. We hebben zelfs overwogen om voor één nacht in Menton een hotel te zoeken. Dat was uiteindelijk niet nodig. Trouwens misschien gewoon wel een keer doen?

De heenreis verliep voorspoedig. Wel was het nog even wennen dat de treinen in Frankrijk links rijden. Dat hebben ze nog te danken aan de Engelse hulp bij het aanleggen van de trein in de begindagen dat de trein in Europese landen en dus ook in Frankrijk ontstond.

In meer landen, waaronder ook Nederland, werd in eerste instantie de rijrichting van de treinen op de linker sporen gesitueerd. Op sommige baanvakken in Nederland is dat nog steeds het geval. Het overgrote deel van het Nederlandse spoorwegennet rijd de trein nu rechts. Zie wikipedi.nl

Dus van Cros de Cagnes naar Menton. Menton ligt dichtbij Italië. Heel dichtbij. Als je over de snelweg naar Menton wil en je vergeet de afslag, dan zit je al snel in Italië. Je moet wel want je kunt er nergens meer af dan pas in Italië. Ik heb in ieder geval die afslag niet meer gezien. Ja, het is ons inderdaad een keer overkomen.

Maar goed, we waren in Menton en met de trein is het een kwestie van gewoon optijd uitstappen. Daarna komt nog een halte in Menton, dus mocht je vergeten uit te stappen dan kan dat dan daar nog. Daarna is de volgende halte wel Italië en dat betreft dan de plaats Ventimiglia.

Menton is een mooie stad. We komen er graag. Al was het alleen al voor de overheerlijke limoncello van Au pays du citron. Ooit begonnen in Menton met een kleine winkel, maar inmiddels ook al in Cannes en Lyon. We komen er al sinds 2007 om daar de beste limoncello te kopen. Nu ook wat flessen mee voor het thuisfront en voor ons zelf natuurlijk.

Maar Menton heeft meer te bieden dan alleen de limoncello. De stad ligt aan de Middellandse zee met het azuur blauwe water. Uiteraard zijn er restaurants waar je, bijna, aan deze azuurblauwe zee kan eten. Van regionaal tot Italiaans. Als is regionaal hier nagenoeg Italiaans. De mensen spreken hier ook nog vaak Italiaans.

Basilique Saint-Michel-Archange is wat mij betreft de blikvanger van de stad. Hij torent boven de stad uit.Maar ook het Casino Barrière, heel modern, en het Mairie de Menton zijn mooie bouwwerken. Palais de l'Europe is ook zo een mooi gebouw. Het oude stadsdeel van Menton, Vieille ville de Menton, is zeker een bezoek waard. Het ligt wat meer in het noord-oosten van de stad, dichtbij de haven. Verder heb je ook nog het  het Musée Jean Cocteau le Bastion. Een bijna vierkant bastion.

De lunch hebben wij genuttigd in één van de restaurantjes aan de boulevard met uitzicht op zee, maar met de onaantrekkelijke naam, voor een restaurant in Menton, Boedha Beach Restaurant. Gelukkig waren de gemarineerde mosselen met friet heerlijk. Het toetje, tarte au citron, trouwens ook. Dus dat maakte de onaantrekkelijke naam van het restaurant weer goed.

Na de inkoop van de flessen limoncello en de zeepjes uit Menton, ging het weer richting treinstation, zonder nog weet over wat komen ging.

Op het treinstation aangekomen stond onze trein, naar Cros de Cagnes, al klaar. We moesten zelfs een beetje haast maken want er rijden niet veel treinen die stoppen in Cagnes sur Mer. Niet op het treinstation Cros de Cagnes als ook niet op het station Cagnes sur Mer. De aanduiding "Centraal" is wat overdreven in deze dus die gebruik ik dan ook maar niet. In Cagnes, de Cagnois, zijn bescheiden mensen dus daar passen wij ons graag op aan.

Hoe laat de trein zou vertrekken was wat onduidelijk, maar dat kon ieder moment gebeuren. Toch gebeurde dat niet. Er werd wat omgeroepen in het Frans, maar helaas kon ik dat met mijn Franse kennis niet goed verstaan. Ik ving flarden op dat de trein vertraagd was, maar hoelang en waarom dat heb ik niet verstaan. Wel werd het erg onrustig in de trein.

Een deel, het overgrote deel, waarschijnlijk forensen tussen alle grote steden die de trein zou aandoen zoals Nice en voorsteden van Nice, Monaco, Cannes, of wellicht ook wat kleinere steden zoals Cap-Martin-Roquebrune, Èze, Villefrance-sur-Mer, Sait Laurent-du-Var en natuurlijk Cagnes sur Mer, in ieder geval de Franstaligen begonnen onrustig heen en weer te wiebelden op de toch al vrij krappe treinstoelen.

Ook begonnen mensen weer naar buiten te gaan en angstvalling op de aankondigingsborden te kijken. Dat voorspelde niet veel goeds. Dat bleek al snel. Brand langs het spoor in Cap-Martin-Roquebrune versperde de doorgang van de treinen. Of we allemaal wilde uitstappen en ons naar de bushalte in het centrum van Menton wilden begeven.

Op deze bushalte konden we met de streekbus, dus niet door de SNCF, de Franse spoorwegmaatschappij, massaal ingezette extra bussen, naar Monaco waar we onze reis met de trein, die dus daar stond en niet verder reed naar Cap-Martin-Roquebrune, konden voortzetten. Tja, maar dan lopen dus, en dit is een voorzichtige schatting, een kleine 150 man naar één enkele streekbus die er overigens (nog) niet was.

We hebben het uiteindelijk niet afgewacht. Na een kleine 20 tot 30 minuten zijn we weer naar het treinstation terug gegaan in de veronderstelling dat op een gegeven moment de brand wel geblust was en de treinen weer zouden rijden. En verdraaid dat gebeurde. Al hebben we nog wel in de trein, dezelfde waar we al in hadden gezeten, logisch want die kon niet verder, ruim een uur moeten wachten.

Maar op een gegeven moment ging de trein dus gelukkig weer rijden. En ook best wel vlot alleen bij de plek van de voormalige brand, waar nog brandweerlieden waren, ging het stapvoets. Uiteindelijk komen we aan op (centraal) station Nice Ville. Een groot station. U voelt hem al aankomen. Waarom niet Cros de Cagnes?

Ook Nice Ville ging de trein niet meer verder. De reden is mij nog steeds onduidelijk en omdat we al snel geholpen werden door een zeer vriendelijke Fransman, en ja die zijn er, trouwens vriendelijke Franse vrouwen ook, maakt het mij eigenlijk ook niks meer uit. Anders was ik waarschijnlijk nooit op station Nice Ville terecht gekomen. We zijn in de, laten we het houden op de, Franse drukte, vergeten foto's te maken van het station.

De vriendelijke Fransman nam ons mee naar perron 1A en daar hebben we vrij snel onze reis kunnen vervolgen. Een kleine twintig minuten later waren we op het treinstation Cros de Cagnes in Cagnes sur Mer. En niet veel later bij onze camper. Helaas, dat was dus net het geval. Het was inmiddels laat en de mogelijkheid om met de bus nog naar de camping te geraken van voorbij. Het momentum was verleden tijd geworden.

Omdat we moe waren, dorst hadden en Ineke nodig een bezoek moest brengen aan de wc, hebben we een bezoek gebracht aan Bistrot de la Marine aan de boulevard van Cagnes sur Mer. Het heeft zo zijn voordelen als je de eigenaren kent en er regelmatig komt. Trouwens ben je in de buurt, wij bevelen het ten zeerste aan.

Daar hebben we wat gedronken en is Ineke en daarna ik ook nog, naar de wc gegaan. Nadat we ons drankje op hadden en we hadden betaald, hebben we een "taxi" via Bolt besteld. Dat is de groene Uber zeg maar. Na een kleine tien minuten werden we opgepikt en netjes bij de camping gebracht. We waren even na negen uur thuis bij de camper. Het was donker op de camping.

Nog een koffie met een anijs likuur gedronken en rond middernacht naar bed. Moe, maar zeker ook voldaan van een mooie dag in Menton.

Het gaat ons goed.

Chucky niet gezien, Peñíscola wel

zaterdag 15 April 2023

Als ik dit schrijf zijn we twee plekken verder. Van Chucky, naar van de drup in de regen en uiteindelijk in het midden van een middeleeuws(e) stad(je). We zijn al wel naar de kapper geweest. Dat dan wel. Ik zelfs naar een echte barbier. Coiffeur Barbier Du Sud in Sommières, Frankrijk.

Ja we zijn inmiddels in Frankrijk aangekomen. Zoals gezegd twee plekken verder dan Spa Nature Resort in Peñíscola. Van camperplaats Empordarea in Palmós naar Camping Le Garanel in Sommières. Een familie camping al moet het seizoen nog beginnen. Gelukkig zou ik bijna zeggen.

Camperplaats Empordarea in Palmós was, hoe zal ik het zeggen, echt een hele echte camperplaats. Niet heel hutje mutje, maar wij stonden mijn inziens iets te dichtbij onze buren en wat er nog aan stukje naast de camper over was konden we achter elkaar zitten. Niet veel dus. De bedoeling was om daar vier nachten te blijven, we zijn uiteindelijk de volgende dag weer weggegaan.

Naar Camping Le Garanel in Sommières. Een wat gedateerde familiecamping midden in de stad. Het was ook geen sinecure om er te komen. Sommige straatjes waren net breed genoeg of moesten haaks ingereden worden. Dat geeft natuurlijk wel weer charme aan het stadje.

Uit Wikipedia, ik kan het zelf niet beter verzinnen laat staan verwoorden:

Sommières is een stad in het Franse departement Gard (regio Occitanie). De plaats maakt deel uit van het arrondissement Nîmes. Sommières telde op 1 januari 2019 5.050[1] inwoners.

De plaats is populair bij toeristen door haar oude centrum, aangelegd in een dambordpatroon, haar kasteel uit de 11e eeuw en haar Romeinse brug. Deze brug is meermaals beschadigd door overstromingen.

Buiten het toerisme is er ook wijnbouw en zijn er steengroeven.[2]

 (Wikipedia)

We hebben de stad inmiddels bezocht en het is inderdaad een leuke stad om te bezoeken. Wat mij wel een beetje tegenvalt zijn de terrasjes. Ik bedoel eigenlijk meer het aanbod van (leuke) terrasjes. Kan natuurlijk ook nog zo zijn dat het seizoen nog niet echt is begonnen. Desalniettemin, dat wat open was waren nou niet de gezelligste.

Vanmorgen boodschappen gedaan en dus vanmiddag Sommières in. Op een terrasje, aan de Vidourle, hebben we nog wat gedronken. Morgen is het zondag. Dan hebben we een zogenaamde pyjama dag. Met andere woorden we blijven in de camper en gaan vlog #34 in elkaar zetten. Die komt dan, als alles goed gaat ook morgenavond live.

Maandag maar eens kijken wat ik hier van wijnbouw terug kan vinden. Misschien een flesje uit de streek kopen. Maar dat is voor later.

Het gaat ons goed.

Paasweekend in El Campello, bij Alicante

dinsdag 11 April 2023

p.s. We hebben nieuw beeldmateriaal gevonden, dashcam beelden, over ons staande houden voor het niet dragen van een veiligheidsgordel. Dat is natuurlijk te zien in onze volgende vlog #34. Komend weekend online op ons YouTube kanaal. In vlog #33 alvast een voorproefje.

Vlog #33 is gepubliceerd en doet het erg goed. Vlog #30 is nog steeds onze topper, maar vlog #33 komt aardig in de buurt. Als ik dit schrijft staan we op een wat, ja hoe zal ik het uitdrukken, eigenaardige camperplaats. Nou ja camperplaats, het heeft wat weg van een verlaten attractiepark.

Een beetje als in de film Chucky. (Child's Play 2) Maar wellicht heb ik teveel films gezien. Volgens Ineke mogen wij weer van deze camperplaats af als er nieuwe gasten komen. Laten die nou net komen, maar direct weer weg rijden. Ik vermoed dat wij hier nog even moeten blijven. Of zou Ineke ook teveel films hebben gezien.

Morgen gaan we op de fiets naar Peñíscola. Een kleine 25 minuten fietsen. We gaan er een gezellige dag van maken. Onze huidige slaapplaats zullen we niet veel van zien. Zoland we Chucky maar niet tegenkomen.

Area 7 in El Campello, een voorstad van Alicante, was een echte camperplaats. 3 Meter tussen elke camper en ter afscheiding een hoge heg. Een gemêleerd gezelschap. Duitsers, Spanjaarden, Fransen, Belgen en Nederlanders. Gezellig? Nee niet echt. Alleen een Belgisch stel wat ons op YouTube volgt, en met alle aanwezige Fransen heb ik gezellig gekletst.

Wat is dat toch op camperplaatsen en Nederlanders. Geen boe of bah. Jammer, we kunnen het ons zo gezellig maken. Helaas lijkt het wel of we ineens één of andere vreemde ziekte hebben. Er kan werkelijk geen lachtje, laat staan een groet, vanaf. Op campings is dat een stuk minder. Op naturistencampings al helemaal niet.

Maar goed. Op Area 7 hebben we het paasweekend doorgebracht en zijn we op 2e paasdag in Alicante geweest. Met de tram nota bene. Een kleine twintig minuten van El Campello naar Alicante. Vanaf de camperplaats een kleine tien tot vijftien minuten lopen. Het is nog een mooi tochtje ook.

Trouwens van El Campello kan je ook met de tram naar Benidorm. Dat duurt dan wel ietsjes langen. In totaal, enkele reis, 70 minuten. Ach, als je toch op vakantie bent of zoals wij aan het reizen, dan maakt 70 minuten ook niet meer uit. Hebben wij niet gedaan overigens.

Vandaag, dinsdag 11 april, dus van El Campello naar Peñíscola. We zitten al aan de rosé, maar het is dan ook al half zes. 's Middags voor alle duidelijkheid. Morgen fietsen naar Peñíscola.

Het gaat ons goed.

€ 100 Boete, geen gordel om...

Zaterdag 8 April 2023

We zijn weer verhuist. Van Camperplaats Het Kartonnen Huis naar Bodega 2020 in Algemesí en van daaruit naar El Campello vlakbij Alicante. Camperplaats Area 7. Op Camperplaats Bodega 2020 hebben we genoten van de tapas en de wijnproeverij. Audrey en Joeri heel erg bedankt.

Alleen vrijdagochtend was het moment van vertrekken ook daar weer aangebroken en rond een uur of elf zijn we vertrokken. Nog niet wetend van wat ons nog te wachten stond. Na twee keer de navigatie te hebben genegeerd, de aangewezen weg leek ons veel te smal zeker bij een tegenligger, zijn we de "gangbare" weg opgereden. Terug naar het zuiden.

Bij de eerste rotonde hoorden we een klap van een openslaand kastdeurtje of iets dergelijks. Zou ook nog het koffiezetapparaat kunnen zijn. Die wil nog wel eens omvallen. Ineke uit de gordels en tijdens het rijden kijken wat de oorzaak van de klap was. Het bleek het schuifdeurtje van het toiletkastje te zijn. Doekje ertussen en het bleef zitten.

Terwijl Ineke terugkomt en wil gaan zitten rijden er drie motoragenten voorbij. Ineke wilde nog snel de gordel vastmaken maar het was al te laat. Of we ze even wilde volgen naar een parkeerplaats vlakbij. Nou dat wilden wij wel. Wat moet je trouwens anders. De blauwe lichten gingen aan en ook heel even de sirene.

Op de parkeerplaats aangekomen stapten de drie motoragenten af zoals alleen motoragenten af kunnen stappen. Handschoenen uit en de kap van de helm omhoog. De zonnebrillen bleven op. Ik doe alvast mijn raampje open en begin erg vriendelijk te kijken. De motoragent die naar mij toekomt kijkt ook zeer vriendelijk dus ik denk nog "acht dat wordt alleen een waarschuwing". Dus niet.

De agent vraagt of ik Spaans spreek en ik zeg en geef aan dat ik een heel klein beetje Spaans spreek. Dus met Spaans en wat Engels kom ik er al snel achter dat we, uiteindelijk Ineke persoonlijk, een boete krijgen voor het niet dragen van een gordel. Als we niet meteen betalen € 200 en € 100 als we nu direct, cash of met credit card, betalen.

Direct met credit card dan maar. De administratieve afhandeling duurt eventjes aangezien de jongste agent van de drie geleerd wordt hoe dit af te handelen. De agent die mij heeft aangesproken is de instructeur denk ik en de derde motoragent houd alles een beetje in de gaten.

Na diverse handtekeningen, allemaal digitaal, ziet het ernaar uit dat de boete is betaald en Ineke deze maand € 100 minder zakgeld krijgt. De camper in en een dure les geleerd. Op naar onze bestemming in El Campello vlakbij Alicante. Daar blijven we vier nachten. Dinsdag 11 april, na het paasweekend wederom naar het noorden, maar dan voorlopig niet meer terug naar het zuiden.

Het gaat ons goed.

We gaan weer verhuizen

Woensdag 5 April 2023

We gaan weer verhuizen. Van Camperplaats Het Kartonnen Huis naar Bodega 2020 in Algemesí. Dat wil zeggen, morgen donderdag 6 april. We hebben de camper, zover als nodig, alweer ingeruimd. Dus de fietsen staan weer in de garage, alleen de stoelen en de tafel moeten er nog in maar dat doen we morgenochtend.

De Starlink moet ook nog ingepakt worden, maar ook dat kan nog makkelijk morgenochtend. Fietsen in de garage krijgen is nog wel een dingetje. Al moet ik nu zeggen was nog wel een dingetje. Het gaat nu heel gemakkelijk. Dat komt doordat we de voortent letterlijk strakker hebben ingepakt.

Ineke zit een vlog te kijken en ik schrijf even dit reisverslag. Vandaag zijn we in Aspe geweest en hebben daar heerlijk rondgewandeld. Wat gedronken op een terras en net als op afgelopen maandag geluncht in een goed restaurant. Maandag in La Casita Aspe en vandaag in Restaurante Roca. Menu del Día de Luxe. Dat was trouwens niet af te zien aan de prijs maar wel aan het eten zelf.

We hebben de afgelopen dagen weer het een en ander gefilmd en zullen dat verwerken in vlog #33. Zo als het er nu naar uit ziet wordt vlog #33 zondag 9 april gepubliceerd. Ook daar worden we steeds handiger in. Het beloofd een leuke vlog te worden met leuke stukjes van Aspe.

Ik ga nu koffie zetten. Daar heb ik wel trek in.

Het gaat ons goed.

Aspe en Het Kartonnen Huis

Zondag 2 April 2023

We zijn weer op pad geweest. Richting Aspe om neer te strijken op Camperplaats Het Kartonnen Huis. De camperplaats van Gine en David Shearlaw. Sinds februari 2019 wonen ze in Het Kartonnen Huis wat inmiddels een stenen ommuring heeft.

Naast suite Morrella hebben ze sinds kort 10 camperplaatsen. Lees meer over deze camperplaats op de website van Camperplaats Het Kartonnen Huis.

Aangekomen, we rijden een paar keer verkeerd, maar dat zegt meer over ons dan over de navigatiesystemen en de aanwijzingen van Gine, krijgen we een hartelijk welkom van David en Gine. Hij loodst ons naar onze camperplek #1. Een ruime plek van 8x8m. Ik toon mijn iets wat beperkte stuurmanskunst en zet de camper op zijn plek.

Na een rondleiding van een enthousiaste David vullen we wat papieren in en gaan ons settelen. Dat betekend voor ons de camper voorzien van wat binnendecoratie zoals een foto van onze kleinzoon, een beeldje van een olifant, een foto van twee wat meer bejaarde mensen dan wij die in de blote bips een meer in springen. Bedankt meiden. Het digitale fotolijstje gaat aan en daar verschijnen de kinderen en wederom onze kleinzoon op.

Omdat het best nog wel warm is en het zonnetje behoorlijk schijn doen we de luifel uit en het zon-blokscherm. Tafel en stoelen komen te voorschijn en we pakken een Cava uit de koelkast van de camping. Ik neem ook ng een ijsje mee voor Ineke. Voor onze camper genieten we van de rust en de omgeving. En natuurlijk geniet Ineke van haar ijsje en samen van de Cava. Life is good.

De komende week, we blijven tot donderdag, gaan we uitstapjes maken naar Aspe. We moeten tenslotte ook weer boodschappen doen dus ook daarvoor naar Aspe. De fietsen staan nu nog in de garage van de camper, maar die kunnen er morgen dus uit. Nu een biertje.

Het gaat ons goed.